Para qué.

Decidí darle un mes de margen de descanso, tranquilidad, sin molestias, silencio para que pudiera recomponer sus ideas y encontrarse a él mismo después de cortar. Ahora me acusa de haberle olvidado, de que me sienta muy bien estar sin él y todo lo demás.

Por un lado me dicen que debo seguir luchando por dejar de sentirme culpable por cada desgracia suya, de dejar sentirme responsable por su vida, pero cuando estaba a punto de decir lo he logrado, llega su dedo acusador...

Y vuelve ese sentimiento de compromiso, de pensar que podrías haberlo hecho mejor, de que no te sacrificaste lo suficiente y por mucho que me digan que él tiene su vida y que ha de tirar adelante, mi mente vuelve a plantear la palabra segunda oportunidad tirando por los suelos todas mis esperanzas de un futuro diferente.

Recordad: Morded o Seréis Mordidos

    # Escuchando...  Warcry; El guardiían de Troya.

Comentarios

Anónimo ha dicho que…
Solo tú puedes saber lo que quieres y/o necesitas...

Pero una relación de segundas, sabiendo que lo dejaste porque se acabó el amor; es abrir la puerta al odio, la desconfianza, y a la inestabilidad emocional/social/laboral...

Yo no soy quién para decidir, pero si necesitabas un cambio y lo tienes, prueba a ver qué tal...

Si todo sale mal, siempre sabes que él tal vez te perdone... :)
Nebadon ha dicho que…
Dicen que segundas partes nunca fueron buenas... y yo añado que en el amor menos.

Pero, como siempre, es tu decisión, tu vida, no la mía...

Saludos de nuevo.
Anónimo ha dicho que…
Sens dubte, quan s'ha acabat s'ha acabat. Ja trobaràs algú altre amb qui compartir la teva vida, les teves coses. I si no, comença per escoltar-te a tu mateixa i compartir coses amb tu mateixa. No et sentis culpable i gaudeix dels canvis. (Ho dic per experiència)
Unknown ha dicho que…
Si estás considerando una segunda oportunidad, es que algo queda ahí. Otra cosa es que ese algo sea amor.
UnaNada ha dicho que…
no has pedido consejos y no te los daré, pero cuando quieras sigues teniendo a tu disposición a ese bot de messenger que reservo para ocasiones puntuales :P
Bereni-C ha dicho que…
Pues aquí ya sabes que los consejos no sirven de mucho porque es tu vida y tú decides. Pero no me quiero quedar sin decirte que es valiente acabar con algo que no lleva a nada y, una vez tomada la decisión, es sabio no retractarse porque sólo conlleva una nueva muerte anunciada. Por otra parte, lo que cuentas que te dice tiene un nombre: chantaje emocional, una de las formas de manipulación más efectivas y rastreras.

¡HAZ LO QUE TÚ QUIERAS HACER!
Gacela ha dicho que…
Nunca es fácil dar por terminada una relación, como te dice Bere, hay que ser valiente para hacerlo. Y el "post-final" sigue siendo difícil, sobre todo porque uno no suele querer hacer danyo y hay una parte de dolor que es inevitable. Y porque uno suele seguir sintiendo carinyo, y cuando asalta la culpabilidad es difícil diferenciarlo de ese algo más que hace falta para construir una historia con otra persona.

Sólo tú puedes saber qué es lo que realmente quieres y necesitas, pero la culpabilidad no es buena companyera cuando te sientes a pensarlo.